Patron szkoły

Kornel Makuszyński (ur. 8 stycznia 1884 w Stryju, zm. 31 lipca 1953 w Zakopanem)

Od września 2004 roku nasza szkoła nosi imię Kornela Makuszyńskiego. Naszym patronem został wielki pisarz, którego książki wprowadzają młodych czytelników w magiczny świat literatury. W bogatym dorobku Kornela Makuszyńskiego znajdują się książki, które przyciągają i pierwszoklasistów i uczniów klas starszych.

Jego barwne, pogodne, pełne optymizmu utwory bawią i śmieszą czytelników, a przy tym uczą, jak radzić sobie w świecie, który nie zawsze jest łagodny i beztroski. Nasi uczniowie systematycznie poznają życie i twórczość Kornela Makuszyńskiego, biorą udział w Konkursach literackich, plastycznych, recytatorskich, biograficznych, wycieczkach do Pacanowa i Zakopanego.

ŻYCIORYS NASZEGO PATRONA

Kornel Makuszyński urodził się 8 stycznia 1884 w Stryju, był jedynym synem, a siódmym z kolei dzieckiem Julii z Ogonowskich i Edwarda Makuszyńskiego, emerytowanego podówczas pułkownika wojsk austriackic], pisarza gminnego kancelarii urzędu w Brzozowej koło Krosna, urzędnika galicyjskiego. Ojciec osierocił rodzinę, gdy Kornel miał 10 lat. Przez dwa lata Kornel pozostał jeszcze w Stryju, skończył tam pierwszą klasę gimnazjalną, zarabiał na swoje utrzymanie korepetycjami. Potem przeniósł się do Przemyśla, gdzie mieszkał u swych krewnych i kończył drugą klasę gimnazjalną. W latach 1898-1903 uczęszczał do IV Gimnazjum im. Jana Długosza we Lwowie. Wynajmował skromną kwaterę u lwowskiego asenizatora i hycla Siegla na Kleparowie.

W wieku 14 lat zaczął pisać wiersze. Ich pierwszym recenzentem w cukierni na Skarbkowskiej 11 był Leopold Staff. Pierwsze wiersze opublikował w lwowskim dzienniku „Słowo Polskie”, mając 16 lat. Od 1904 był członkiem redakcji tego dziennika i recenzentem teatralnym. Studiował polonistykę i romanistykę na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Podróżował do Włoch (z Janem Kasprowiczem, Staffem i Władysławem Orkanem). W 1908-1910 kontynuował studia romanistyczne na Sorbonie w Paryżu. W 1910 poznał we Lwowie studentkę Uniwersytetu Lwowskiego Emilię Bażeńską, która zaprosiła go do Burbiszek na Litwie, majątku swego brata Michała Bażeńskiego (stary ród szlachecki von Baysen-Bażeński). Makuszyński poznał okolicę, dwór i dobrze utrzymany majątek. Po roku narzeczeństwa w 1911 Emilia i Kornel pobrali się w Warszawie. Ze swoim licznym rodzeństwem, pozostawionym w Stryju, nie utrzymywał kontaktów. Makuszyński w latach 1913-1914 mieszkał w Burbiszkach. Rozkochany w architekturze zakopiańskiej, przywiózł nawet spod Tatr domek i postawił go w parku dworskim. Tutaj zastała go I wojna światowa, jako wrogiego Rosji obywatela austriackiego aresztowano go i internowano wraz z żoną w głębi Rosji. We wrześniu 1914 r. Makuszyńscy wyjechali do Kostromy. Dzięki staraniom szwagra Michała Bażeńskiego, a także pomocy aktorów Stanisławy Wysockiej i Juliusza Osterwy, zwolniono ich z internowania i pozwolono w 1915 r. zamieszkać w Kijowie, gdzie pisarz został prezesem Związku Literatów i Dziennikarzy Polskich oraz kierownikiem literackim Teatru Polskiego.

W 1918 roku Makuszyńscy wrócili do Polski i zamieszkali w Warszawie. Właśnie w Warszawie bardzo dynamicznie rozwinęła się jego literacka kariera. Kilka miesięcy w roku spędzali w Zakopanem. W latach 1922-1925 Makuszyńscy bywali w Burbiszkach, ponieważ Emilia miała w sąsiedztwie folwark Pojule, który dzierżawił, a później kupił brat Michał. Emilia zmarła w 1926 roku na gruźlicę. Pochowano ją na Powązkach obok grobu Władysława Stanisława Reymonta, jej przyjaciela. Po śmierci żony Kornel Makuszyński zerwał związki z Litwą, nigdy więcej już tam nie pojechał. 30 sierpnia 1927 Makuszyński ożenił się powtórnie ze śpiewaczką Janiną Gluzińską (córką profesora medycyny Uniwersytetu Lwowskiego Antoniego Gluzińskiego). Od 1929 był honorowym obywatelem Zakopanego. Podczas oblężenia Warszawy w 1939 niemiecka bomba trafiła kamienicę, w której mieszkali Makuszyńscy i zniszczyła jego rękopisy oraz zbiory sztuki; sam Makuszyński ocalał cudem, jednak stracił wszystko. Okupację niemiecką przeżył w Warszawie, podczas powstania warszawskiego współpracował z prasą powstańczą, potem przez obóz w Pruszkowie dotarł do Krakowa i w listopadzie 1944 zamieszkał na stałe w Zakopanem.

Po 1945 objęty został zakazem publikacji i poddany szykanom, co jak sam sądził związane było ze sprawą jego przyjęcia w 1937 roku do PAL (na miejsce usuniętego w atmosferze skandalu, po oskarżeniach o plagiat Wincentego Rzymowskiego, który bezpośrednio po wojnie pełnił funkcję ministra kultury). W 1948 został zadekretowany w polskiej literaturze socrealizm. Makuszyńskiemu udało się już wydać tylko jedną nową książkę List z tamtego świata, jedynie dzięki istnieniu ostatnich prywatnych wydawnictw. W Zakopanem żył w zapomnieniu; był jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci minionej, wrogiej epoki – dwudziestolecia międzywojennego. Zajmował niewielkie mieszkanie i żył niedostatnio; żona udzielała lekcji muzyki. Człowiek sukcesu, jeden z najweselszych i najbardziej optymistycznych pisarzy dwudziestolecia międzywojennego zderzył się z nową, nieprzyjazną rzeczywistością. Był odsuwany, ponieważ – jak twierdzili ówcześni prominenci – miał, lub mógł mieć zły wpływ na powojenną młodzież. Zmarł 31 lipca 1953. Został pochowany na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem. W mieście tym znajduje się też jego muzeum.

Za swoją twórczość otrzymał członkostwo Polskiej Akademii Literatury, państwową nagrodę literacką (1926), nagrodę PAL Złoty Wawrzyn Akademicki. W 1936 został odznaczony krzyżem francuskiej Legii Honorowej za zasługi na polu działalności literackiej, natomiast w 1938 Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Twórczość Kornela Makuszyńskiego

  • 1908 Połów Gwiazd – pierwsza wydana książka
  • 1910 W kalejdoskopie
  • 1910 Romantyczne historie
  • 1910 Rzeczy wesołe
  • 1911 Zabawa w szczęście
  • 1912 Szewc Kopytko i kaczor Kwak
  • 1913 Awantury arabskie
  • 1914 Straszliwe przygody
  • 1915 Perły i wieprze
  • 1916 Bardzo dziwne bajki (Bajka o królewnie Marysi, o czarnym łabędziu i o lodowej górze, Szewc Kopytko i kaczor Kwak, O tym jak krawiec Niteczka został królem, Dzielny Janek i jego pies)
  • 1917 Po mlecznej drodze
  • 1919 Piosenki żołnierskie
  • 1919 Słońce w herbie
  • 1925 Bezgrzeszne lata
  • 1927 Ponure Igraszki – nakład Gebethner i Wolffa, nie wydana po wojnie[11]
  • 1928 O dwóch takich, co ukradli księżyc – na jej podstawie nakręcono film fabularny i serial animowany
  • 1929 Listy zebrane
  • 1930 Przyjaciel wesołego diabła – na jej podstawie nakręcono dwa filmy i serial
  • 1932 Panna z mokrą głową – na jej podstawie nakręcono film i serial telewizyjny
  • 1933 Skrzydlaty chłopiec
  • 1933 Mały chłopiec
  • 1934 Uśmiech Lwowa
  • 1935 Wyprawa pod psem
  • 1935 Wielka brama
  • 1936 Złamany miecz
  • 1937 Awantura o Basię – na jej podstawie nakręcono dwa filmy i serial
  • 1937 Nowe bajki tego roku
  • 1937 Szatan z siódmej klasy – na jej podstawie nakręcono dwa filmy i serial,
  • 1939 Za króla Piasta Polska wyrasta
  • 1939 Kartki z kalendarza
  • 1946 List z tamtego świata
  • 1957 Szaleństwa panny Ewy (powieść napisana w 1940); na jej podstawie nakręcono film kinowy i serial telewizyjny
  • Ballada o św. Jerzym
  • Człowiek znaleziony nocą
  • Dusze z papieru
  • Dziewięć kochanek kawalera Dorna
  • Król Azis
  • Moje listy
  • Narodziny serca
  • O duchach, diabłach i kobietach
  • Orlice
  • Pieśń o Ojczyźnie
  • Radosne i smutne
  • Romantyczne i dziwne powieści
  • Śmieszni ludzie
  • Wycinanki
  • Ze środy na piątek
  • Żywot Pani
  • Fatalna szpilka
  • Legenda o św. Jerzym
  • Liryki
  • Listy zakopiańskie
  • Listy ze Lwowa
  • O tym, jak krawiec Niteczka został królem
  • Poezje
  • Poezje wybrane
  • Smętne ballady
  • Śpiewający diabeł
  • Wesoły zwierzyniec
  • Drugie wakacje Szatana (zaginiona książka, której wydanie planowano na grudzień 1939 roku[12])

Z Marianem Walentynowiczem:

  • 1933 120 przygód Koziołka Matołka (120, bo jest 120 obrazków, a pod każdym czterowierszowa zwrotka ośmiozgłoskowcem)
  • 1933 Druga księga przygód Koziołka Matołka
  • 1934 Trzecia księga przygód Koziołka Matołka
  • 1934 Czwarta księga przygód Koziołka Matołka
  • 1935 Awantury i wybryki małej małpki Fiki-Miki
  • 1936 Fiki-Miki dalsze dzieje, ten kto czyta, ten się śmieje
  • 1937 O wawelskim smoku
  • 1938 Wanda leży w naszej ziemi
  • 1938 Na nic płacze, na nic krzyki, koniec przygód Fiki-Miki
  • 1960 Legendy krakowskie (łączne wydanie O wawelskim smoku i Wandzie)
  • 1964 Wydanie łączne Awantury i wybryki małej małpki Fiki-Miki
  • 1969 Wydanie łączne Przygody Koziołka Matołka

Złote myśli K.Makuszyńskiego

Książka, nauka, wiedza.

„Nauka jest żelazną miotłą, co wymiata z umysłów ludzkich wszystkie plewy.”
„Awantura o Basię”

„Najmędrsi ludzie mają swoje chwile zaćmienia umysłu i jakiejś tępoty.”
„Śmieszni ludzie”

„Mądrym być to wielka sztuka, być dobrym jeszcze większa.”
„Awantury i wybryki małej małpki Fiki Miki”

„…droga ku szczytom jest celem człowieka, a pełne troski i zgryzoty jego serce tęskni wciąż za tą wzniosłością, co na szczytach mieszka.”
„List do ucznia gimnazjum w Zakopanem – wrzesień 1929 r.”

„Najwybitniejszy, najprawdziwszy talent bez charakteru będzie zawsze bengalskim ogniem, co nie grzeje.”
„Szatan z siódmej klasy”

„Nauczanie jest nie tylko pracą, jedną z najcięższych, jest to przy tym sztuka wzniosła i twórcza, bo ma za zadanie stworzenie człowieka pełnego, doskonałego człowieka.”
„List do ucznia gimnazjum w Zakopanem – wrzesień 1929 r.”

„Dlatego lotnik wzbija się pod niebiosy, dlatego astronom szuka przejścia przez gwiaździste pustynie, dlatego żeglarz ostatnim tchem napełnia żagle, aby sięgnąć tam, gdzie wzrok nie sięga.”
„Wielka brama”

„Żołnierz nauki jest największym bohaterem. Nie zabija, szuka źródeł życia, chce rozszerzyć świat i wytycza drogi dla tych, co za nim przyjdą ze światem.””
„Awantura o Basię”

„Moje książki wędrują pomiędzy rzesze, niechże przeto grzeją, lecz niech nie straszą i nie burzą naiwnej prostej wiary w serce człowieka.”
„Awantura o Basię”

„Każda książka jest żywym stworzeniem … Każda ma duszę i każda ma serce.”
„Szatan z siódmej klasy”

„Talentu nie można kupić za wszystko złoto świata.”
„Szaleństwa panny Ewy”

„Łatwiej jest nadać kształt granitowej skale niż sercu ludzkiemu.”
„List do ucznia gimnazjum w Zakopanem – wrzesień 1929 r.”

Ludzkie serce i człowiecza miłość.

„Serce ludzkie takie jest dziwne, że więcej wierzy jasnemu urojeniu niż mętnej czarnej rzeczywistości.”
„Awantura o Basię”

„Człowiek nie może ciężej ukarać człowieka, jak go karze zamknąwszy przed nim serce.”
„Awantura o Basię”

„Więcej potrzeba takich, co nauczają słodkiej miłości, co w dłonie umieją nabierać blasku, jak różanej wody i niosą potem to złoto cudowna i rozdzielają między najbiedniejszych.”
„Bezgrzeszne lata”

„Na zaślepioną miłość nie ma jednak rady.”
„Szaleństwa panny Ewy”

„Ponad mądrością głowy góruje mądrość stokroć wspanialsza: mądrość serca.”
„Śmieszni ludzie”

„Mądrość serca (…) umie znaleźć sposób wytrzymania z kobieta i spędzenia z nią większej ilości lat.”
„Śmieszni ludzie”

„Serce ludzkie jest pełne tajemnic.”
„Szaleństwa panny Ewy”

„Większą jest ofiara pokornego serca niż złota ofiara bogacza.”
„Bezgrzeszne lata”

„Serca ludzkie są niepoliczone.”
„Bezgrzeszne lata”

„Serce jest pełne miłości dla nieszczęśliwych.”
„Bezgrzeszne lata”

„Jak by to było cudownie na świecie, gdyby wszyscy ludzie byli dobrzy (…) A jakby t było cudownie, gdyby się wszyscy kochali ! Wtedy nie byłoby ani złych, ani nieszczęśliwych, ani smutnych … Bogaty podzieliłby się z biednymi, a szczęśliwy podzieliłby serce i połowę oddał nieszczęśliwemu.”
„Szaleństwa panny Ewy”

„Serce, które się wypłakać nie może, kamienieje w bólu.”
„Przyjaciel wesołego diabła”

„Radość przebywania jedynie w sercu, które jest pełne miłości; bez miłości ginie i nie powraca nigdy, otruta smutkiem i gniewem.”
„List do ucznia gimnazjum w Zakopanem” – wrzesień 1929 r.

„Kto jest na świecie mędrszym od wszystkich uczonych ? Miłość !
„Awantura o Basię”

„Polak w miłości nie ma wieku.”
„List bez adresu”

„Wzruszenia ludzkiego serca są szybsze niż myśli.”
„Wielka brama”

„Miłość mnoży miłość.”
„List do ucznia gimnazjum w Zakopanem” – wrzesień 1929 r.

„Wszystko w świecie jest godne miłości, a najbardziej godne jej jest nieszczęście, troska i trud.”
„List do ucznia gimnazjum w Zakopanem” – wrzesień 1929 r.

„W gorącym pośpiechu szukałem rady w bystrym moim rozumie, lecz rozum nie wiedział, co mi czynić należy. Zapytałem serca – serce było pełne tajemnic…”
„Szaleństwa panny Ewy”

„Każde serce ludzkie ma ciemną i słoneczną stronę.”
„Awantura o Basię”

” (…) Całym sercem, całą duszą kochaj wszystko biedne i tą miłością napełnij słowa swoje, aby były jak pszczoły słodyczą obarczone. I każ im lecieć, jak pszczołom na wszystkie strony świata…”
„Bezgrzeszne lata”

„Trzeba kochać, kocha i kochać, a wtedy roześmieje się serce z wielkiego szczęścia, a dusza krzyknie na cały świat, że jest szczęśliwa.”
„List do ucznia gimnazjum w Zakopanem” – wrzesień 1929 r.

„Trzeba kochać i człowieka i górę i kamień i słońce.”
„List do ucznia gimnazjum w Zakopanem” – wrzesień 1929 r.

„Miłość jest wszędzie i we wszystkim.”
„Bezgrzeszne lata”

Łzy zgryzoty, cierpienia, radości i szczęścia.

„Łzy zgryzoty są gorzkie, a łzy szczęśliwe są pełne słodyczy.”
„Szatan z siódmej klasy”

„Łzy mogą zgasić oczy najbardziej płonące”
„Panna z mokrą głową”

„… łzy bolą (…) i pieką, dlatego nigdy nikogo nie należy przyprawiać o łzy.”
„Szewc Kopytko i Kaczor Kwak”

„Łza drąży skałę i truje duszę. Maleńkie kropelki zamieniają się w ciężkie ołowiane kule, gdy zaczynają padać na serce.”
„Wielka brama”

„Tego, co się wybiera w drogę, nie wolno obarczać ciężarem łez. Łza waży więcej niż kamień.”
„Wielka brama”

„Łzy są kruchym, zwietrzałym cementem. O, jakże inaczej buduje miłość.”
„Wielka brama”

„Człowiek, który nie ma łaski łez, usycha z rozpaczy. Ze łzami spływa cierpienie (…) Łza jest wielkim błogosławieństwem.”
„Przyjaciel wesołego diabła”

„Nie ma takiej winy, której by nie można było zmyć łzami żalu i skruchy.”
„O dwóch takich co ukradli księżyc”

„Perła jest podobna do łzy, bardzo podobna.”
„Wielka brama”

„Łzami niczego się nie dokaże.”
„Awantura o Basię”

„Najbardziej nieszczęśliwe oczy na świecie są te, które nie mogą spłynąć łzami.”
„Przyjaciel wesołego diabła”

„Serce, które się wypłakać nie może, kamienieje w bólu.”
„Przyjaciel wesołego diabła”

” (…) Nie rób nigdy takich psot, które ludzi przyprawiają o gniew albo o ból.”
„Szewc Kopytko i Kaczor Kwak”

Matka i dziecko.

„Nie ma dość ciepłej, dość tkliwej i serdecznej miłości, którą człowiek powinien ogarnąć i otulić takie stworzonko (czyt.dziecko), porzucone na srogiej ziemi.”
„Awantura o Basię”

„Znajda jest najniewinniejszym stworzeniem bożym, któremu dzieje się straszliwa krzywda.”
„Awantura o Basię”

„Najtkliwszym czynem dobrego człowieka jest podniesienie samotnego dziecka z bruku i przytulenie go do serca. Czyn taki zapisuje Bóg złotym piórem.”
„Awantura o Basię”

” (…) matka zbiera wszystkie troski i zgryzoty całego domu i aby innym ulżyć ukrywa je w swoim sercu sama płacze, aby inni czasami uśmiechnąć się mogli. Tak bowiem od początku świata czyni każde matczyne serce.”
„Panna z mokrą głową”

„Nawet ślepa matka pozna swoje dziecko wśród tysiąca, a głos jego cichutki i nikły, usłyszy nawet wśród wycia wichru i straszliwych pokrzyków burzy.”
„O dwóch takich co ukradli księżyc”

„Serce matki usłyszy głos dziecka z niezmiernej oddali, a oczy matczyne ujrzą dziecko ukochane nawet wśród czarnej ciemności.”
„O dwóch takich co ukradli księżyc”

O człowieku różnie.

„Każdy jest panem swoich tajemnic, a ten, co się wdziera do skrytki w ludzkim sercu, czyni rzecz złą i brzydką.”
„Wielka brama”

„Jeśli będziesz miał odrobinę chleba, podziel się z tym, co nie ma ani okruszyny.”
„Wielka brama”

„(…) czasem dusza ludzka musi się napić ze świętego źródła wspomnień, aby się orzeźwić kiedy jest zmęczona, aby ozdrowieć kiedy jest chora.”
„O dwóch takich co ukradli księżyc”

„Na świecie jest wielu złych ludzi…. Wyrządzają sobie potworne krzywdy, czasem nie wiadomo dlaczego i po co. Na krzywdzie jednak nikt od początku świata nie zbudował swojego szczęścia.”
„Szaleństwa panny Ewy”

„Wśród ludzi wysokiej kultury pierwszą zasadą współżycia jest unikanie wdzierania się w cudze sprawy i w cudze tajemnice.”
„Wielka brama”

„Nie należy nigdy pytać milczącego, gdyż pytaniem można mu zadać ból.”
„Wielka brama”

„Złodziej w człowieku się rodzi na poczekaniu i dojrzewa.”
„Perły i wieprze”

„Czy (…) mężczyzna ma serce?
(…) Może czasem i ma, ale zawsze ma przede wszystkim żołądek.”
„Awantura o Basię”

„Ludzie są dobrzy (…) i ty zawsze bądź dobry dla ludzi … Nie czyń żadnej krzywdy, nikomu na świecie.”
„Wielka brama”

„Wielką jest korzyścią dla człowieka spotkanie z mędrcem, który nie potrzebuje wiele, w szczęściu chadza i w pogodzie ducha.”
„Perły i wieprze”

„Większą jest ofiara pokornego serca niż złota ofiara bogacza.”
„Bezgrzeszne lata”

„Człowiek, który wychodzi z domu na obczyznę, ciągnie za sobą przez świat cały cieniutką, niewidzialną niteczkę. Jej początek przywiązany jest do drzwi rodzinnego domu, a nic odwija się jak z czerwonego kłębka. Czasem tylko śmierć przecina nożycami tę nitkę purpurową.”
„O dwóch takich co ukradli księżyc ”

„Człowiek jest jeszcze głuchy – nie słyszy, jak śpiewa i gra każdy atom, każde lśnienie i każdy pyłek.”
„Bezgrzeszne lata”

„Mniej ten kłamie, który wiele mówi, stokroć zaś więcej kłamie ten, który nie mówi ani słowa.”
„Awantura o Basię”

„Jestem człowiekiem, a człowiek rad z bliźnim podzielić się goryczą i łzami.”
„Bezgrzeszne lata”

„Trzeba czasem być wężem wśród złych ludzi.”
„Szatan z siódmej klasy”

„Ludzie wymyślili (…) hańbę; dobroczynność. Rzuca się kęs spleśniałego chleba i chce się za to iść do nieba.”
„Bezgrzeszne lata”

„Dusza człowieka mieszka zawsze w oczach.”
„Awantura o Basię”

„Lepiej jest jednak człowiekowi, jeśli imię jego jest w czci u małej liczby niż miało być w pogardzie u tysiąca.”
„Awantury arabskie”

O kobiecie z przymrużeniem oka.

„Gdyby od początku świata istniała kara śmierci dla kobiety wiarołomnej, czyżby mi została dotąd choć jedna na pociechę dni moich.”
„Awantury arabskie”

„Natura, baba potwornie mądra, dała kobiecie geniusz Szekspira, do układania dramatów subtelnych, głębokich i niszczących, rozgrywających się na dnie serca.”
„Śmieszni ludzie”

„Rozpacz lubią kobiety brzydkie i mające serce.”
„Śmieszni ludzie”

„Układacze romansów są niezręcznymi partaczami wobec kobiety, jeśli ona zapragnie przeżyć romans.”
„Śmieszni ludzie”

„Chytrość diabła jest chytrością żaka wobec bezgranicznej, genialnej chytrości kobiety, jeśli postanowiła zastawić potrzaski.”
„Śmieszni ludzie”

„Tylko człowiek źle wychowany liczy lata kobiecie.”
„Awantura o Basię”

” (…) Do dziś ludzie łamią sobie głowy, dlaczego najmędrszy człowiek wszystkich wieków, boski Sokrates – również się ożenił.”
„Śmieszni ludzie”

„Mądrość serca (…) umie znaleźć sposób wytrzymania z kobietą i spędzenia z nią większej ilości lat.”
„Śmieszni ludzie”

„Mędrzec nigdy nie pojmie zawiłej zagadki kobiecego serca.”
„Śmieszni ludzie”

„Kobiecie nie można zrobić większej radości, jak dać jej sposobność do przebaczania.”
„List bez adresu”

„Są rzeczy na świecie i w kobiecie, o których się nie śniło filozofom.”
„Śmieszni ludzie”

„Kobieta – najpotężniejszy i najbardziej obłąkany demon wszystkich światów.”
„Śmieszni ludzie”

„Kobieta jeśli nie wie, co ma powiedzieć, zawsze się uśmiecha i jest to najrozsądniejsza odpowiedź, do której kobieta jest zdolna.”
„Śmieszni ludzie”

„Do zdrady potrzebny jest wysiłek (…) Zdrada jest w swoim stylu bohaterstwem, jeżeli kobieta ma charakter i duszę.”
„Śmieszni ludzie”

„Zdrada jest aktem żalu, albo rozpaczy, albo zemsty, albo jest szaleństwem.”
„Śmieszni ludzie”

„Nie ma bardziej niesfornych stworzeń niż damskie łzy, szczególnie te, które wypływają z rozczuleniem. Żadnym sposobem nie dadzą się zatrzymać.”
„Awantura o Basię”

„Kobieta może czynić wiele rzeczy i może czynić straszne rzeczy, lecz jako żywo nigdy nie wie dlaczego to czyni.”
„Awantura o Basię”

„Nie ma takiej mocy na ziemi i na niebie, aby przeszkodzić kobiecie w zdradzie, jeśli kobieta ją przysięgła.”
„Śmieszni ludzie”

„Kobieta powinna widzieć szczęście. Źródła szczęścia jednakże znać nie powinna.”
„Perły i wieprze”

„Źle jest kiedy kobieta mówi, gorzej jest jednak kiedy milczy.”
„Awantury arabskie”

„W kobiecie są takie nieprzebrane skarby miłości i słodyczy, że gdyby mężczyzna umiał je przemienić w radość życia (…) kobieta stałaby się czymś tak nieporównanie pięknym i wzniosłym, że świat musiałby upaść jej do nóg.”
„List bez adresu”

„W wojnie, zwanej walką płci, mężczyzna atakuje, a kobieta się broni, chyba, że czasami taka się zdarzy, co (…) walczy również, a wtedy cała armia Holofernesów i Samsonów nie da jej rady.”
„List bez adresu”

„Pomysłowość kobiety jest wprost cudowna, nieoczekiwana, rodząca się nagle z jakiejś siły diabelskiej, olśniewająca, budząca zdumienie.”
„Śmieszni ludzie”

„Kobiety w ogóle mają skłonność do przesady i do niepomiarkowania, przesadzają też w cierpieniu.”
„List bez adresu”

„Nikt nie wie, jak straszliwą i piekielną potęgą jest zła kobieta.”
„Śmieszni ludzie”

Polskie morze.

„Fala (morska) jest kartą, na której wicher pisze, a głęboka tajemnicza treść leży w otchłani. Skoro kochasz morze, szybko nauczysz się czytać, a jeśli będziesz miał odwagę, przeczytasz takie opowieści, o jakich nigdy nie słyszał człowiek mieszkający na niskiej płaszczyźnie ziemi.”
„Wielka brama”

„Morze nie jest uśmiechnięta sadzawką (…)
Prawdziwa twarz morza jest inna: ciemna, mroczna i groźna, a jego serce jest chłodna, niedostępne, bo utopione w głębokości (…) Kto staje naprzeciwko niego musi mieć hardość siły, upór kamienia i nieustraszone spojrzenie.”
„Wielka brama”

„Kochaj swoje morze całą duszą, kochaj je do szaleństwa, ale o tym zawsze pamiętaj, że jest to brama na świat.”
„Wielka brama”

„Ludzie morza są wspaniałymi ludźmi, bo mają nieustraszone serca, jasny wzrok, mocne ręce i hardą, nieustępliwą, bohaterską duszę.”
„Wielka brama”

„Sprawa z morzem jest nieustanną walką, najcięższą i najszlachetniejszą.”
„Wielka brama”

„Trzeba być wszędzie, trzeba wszędzie pokazywać swój sztandar, aby przekonać cały świat, że ta Polska, o której może zaledwie słyszeli, jeśli kimś potężnym, napęczniałym wolą i mocą.”
„Wielka brama”

„Morze nie jest litościwe i nie pieści tych, co mu służą.”
„Wielka brama”

„Morze nie jest litościwe i nie pieści tych, co mu służą.”
„Wielka brama”

„Polska musi być na morzu obecna, na nim rośnie bowiem potęga. Okręt jest okruchem tej ziemi, która go wysłała na wody. Im dalej zapłynie, tym więcej tę ziemię rozszerzy.”
„Wielka brama”

„Na pustkowiu człowieka człowiekowi jest bratem.”
„Wielka brama”

Róg obfitości.

„Czasem najgłupszy i najprostszy pomysł jest w praktyce genialny.”
„Perły i wieprze”

„Smutna jest tajemnica, jeśli umiera każdy kto ją zna.”
„Wielka brama”

„Czy młodość jest skarbem ? (…) tak, jest i wiedzą o tym, ci, co ją utracili bez pożytku.”
„O dwóch takich co ukradli księżyc ”

„Jak w życiu, jak w życiu … Jedna szczęśliwa godzina rodzi następną znaczoną łzami, aż smutek zelżeje i znowu jasną godzinę przywoła.” „Najsłodszym chlebem jest ten chleb, którym można nakarmić głodnego.”
„Awantura o Basię”

„Podejrzenia są rzeczą gorszą od uderzenia nożem.”
„Wielka brama”

„Pamiętnik jest tajemną księgą zamkniętą na siedem pieczęci. Jedynie właścicielka i autorka pamiętnika ma prawo odczytywania go pośród głębokiej nocy, kiedy nawet anioł stróż się zdrzemnął.”
„Szaleństwa panny Ewy”

„Tajemnicza rzeczą jest list: może – na wszystko obojętny – zadać śmierć, zranić serce, strącić duszę w otchłań rozpaczy lub podpalić ją jasnym płomieniem radości, a serce uleczyć najcudowniejszym lekarstwem – nadzieją.”
„Szatan z siódmej klasy”

„Pogoda duszy to skarb wielki i bezcenny.”
„Awantura o Basię”

„Prawo jest z kamienia i kamienne ma serce.”
„Awantury arabskie.”

„Sen jest najmędrszym doktorem na świecie.”
„Wielka brama”

” (…) Kiedy trud życia okryje się siwizną, wtedy wśród samotnej nocy można znaleźć światło w ciemności, wspomniawszy owe Bezgrzeszne lata (…) , Najcudowniejsze i najsłodsze.”
„O dwóch takich co ukradli księżyc”

Rozum umie spętać szaleństwo, odwaga umie poskromić rozdrażnionego lwa. Duch człowieka jest jak skała, o którą najgroźniejsza fala rozbija się i płaszczy.”
„Wielka brama”

„Historia ludzkości wyglądałaby zgoła inaczej, gdyby pierwszym człowiekiem na świecie był adwokat. Sprawa o eksmisję z raju trwałaby ze dwa miliony lat. Kain oddany pod obserwację, jako dziedzicznie obciążony po lekkomyślnej matce i ojcu, pozbawionym woli, byłby uwolniony od winy i kary. Hiob nie zbankrutowałby tak beznadziejnie, gdyż połowa co najmniej jego wielkiego majątku byłaby przepisana na żonę.”
„Prawdziwy bohater”

„Godzien wielkiego szacunku jest szewc, który wybornie szyje buty, śmiechu natomiast jest wart taki szewc, co zaniedbawszy swoje rzemiosło, pisuje liche wiersze i usiłuje wiązać rymy jak kozie ogony.”
Szatan z siódmej klasy”

„Mędrcy mylą się twierdząc, że noc przynosi dobre rady, gdyż niewyspany człowiek jest bardziej bezradny niż taki, co przechrapał zamartwienie.”
„Panna z mokrą głową”

„Piramidy egipskie są podobno cudem świata … Niemądry to cud, wydęty pychą.”
„Wielka brama”

” (…) Dla gorącej ofiary nie istnieje ani trud, ani zła droga, ani zwątpienie.”
„O dwóch takich co ukradli księżyc”

„Chleb pachnie chlebem, swym własnym zapachem, milszym niż nard i mirra, i palone bursztyny.”
„O dwóch takich co ukradli księżyc”

Smutek, rozpacz, nieszczęście i żal w ludzkim życiu.

” (…) pławienie się w czarnej wodzie smutku jest sprawą nierozumną.”
„Szaleństwa panny Ewy”

„Noc to miła pora dla ludzi bolejących i smutnych.”
„Bezgrzeszne lata”

„Smutek niczego nie urodzi.”
„Bezgrzeszne lata”

” (…) Wielką odczuwam litość dla złych, z rozmysłem zaś sławię dobroć promienistą.”
„Awantura o Basię”

„Nędza i cierpienie jest największą zbrodnią świata.”
„Bezgrzeszne lata”

„Na zmartwienie jest zawsze czas.”
„Panna z mokrą głową”

„Rzadkością jest człowiek, który złym się rodzi. Gniewu i złości uczy go głód, nieszczęście, niesprawiedliwość i podłość.”
„Awantura o Basię”

„Wzruszenie zrywa się z błyskawiczną nagłością wichru. Radość bucha z triumfalna szybkością z nagła otwartej fontanny, smutek spada ostrym, zwartym atakiem jastrzębia.”
„Wielka brama”

„Zemsta nigdy serca nie nakarmi … Nienawiść jest śmiertelną chorobą. Wypija krew człowieka i oślepia go, bo człowiek, który żyje tylko myślą o zemście, ma na oczach mętną mgłę. Przestaje odróżniać ludzi sprawiedliwych od złych.”
„Szaleństwa panny Ewy”

„Wstrętna ohyda nędzy (…) jest najstraszliwszym nauczycielem zła, więc kto nędzę wygania z ziemi (…) ten czyni rzecz najszlachetniejszą; zasypuje źródło zła.”
„Awantura o Basię”

„Trzeba tylko strasznie i z całej siły wierzyć, że będzie lepiej, a będzie lepiej.”
„Panna z mokrą głową”

„Bardzo nieszczęśliwy jest człowiek, który cisnął w odmęt niepamięci wszystkie wspomnienia.”
„O dwóch takich co ukradli księżyc”

„Na świecie są jednak ludzie źli.”
„Wielka brama”

” (…) Zgryzota, jak mętna woda, wciąż przybiera od deszczu łez, jeśli smutkiem żywi się ją, rośnie jak chwast i wreszcie wszystko zagłuszy.”
„Panna z mokrą głową”

„Najlepiej nie poddawać się smętkowi i gnać go na 4 wiatry, póki czas; otworzyć serca jak okno, aby mógł przez nie wejść promień słońca, który wypija wilgoć łez i mętność zgryzoty.”
„Panna z mokrą głową”

„Człowiekowi się zdaje, że jego osobiste cierpienie jest największe na świecie. A to jego cierpienie jest tylko kropelką w oceanie.”
„Szaleństwa panny Ewy”

„Smutek jest płochliwy i napada na tych tylko, co nie umieją się bronić (…), z daleka obchodzi tych, co go oczekują odważnie i z pogodnym czołem.”
„Panna z mokrą głową”

„Smutek jest jak czarny cień, który rośnie i wydłuża się, i pusty jest jak cień (…) Człowiek łatwo da się oszukać i smutek czyni z nim co zechce.”
„Bezgrzeszne lata”

„Nie potrzeba przecie aby wszyscy byli smutni i pełni goryczy (…) Więcej potrzeba takich, co nauczają słodkiej miłości (…) i rozdzielają między najbiedniejszych.”
„Bezgrzeszne lata”

„Rozpacz umie pokonywać najstraszniejsze przeszkody.”
„Awantura o Basię”

„Nie ma na świecie ludzi złych, są tylko nieszczęśliwi.”
„List do ucznia gimnazjum w Zakopanem” – wrzesień 1929 r.

„Zły człowiek jest najbardziej nieszczęśliwy.”
„O dwóch takich co ukradli księżyc ”

Uśmiech, radość, szczęście, pogada ducha.

„Nauka jest żelazną miotłą, co wymiata z umysłów ludzkich wszystkie plewy.”
„Awantura o Basię”

„Najmędrsi ludzie mają swoje chwile zaćmienia umysłu i jakiejś tępoty.”
„Śmieszni ludzie”

„Mądrym być to wielka sztuka, być dobrym jeszcze większa.”
„Awantury i wybryki małej małpki Fiki Miki”

„…droga ku szczytom jest celem człowieka, a pełne troski i zgryzoty jego serce tęskni wciąż za tą wzniosłością, co na szczytach mieszka.”
„List do ucznia gimnazjum w Zakopanem – wrzesień 1929 r.”

„Najwybitniejszy, najprawdziwszy talent bez charakteru będzie zawsze bengalskim ogniem, co nie grzeje.”
„Szatan z siódmej klasy”

„Nauczanie jest nie tylko pracą, jedną z najcięższych, jest to przy tym sztuka wzniosła i twórcza, bo ma za zadanie stworzenie człowieka pełnego, doskonałego człowieka.”
„List do ucznia gimnazjum w Zakopanem – wrzesień 1929 r.”

„Dlatego lotnik wzbija się pod niebiosy, dlatego astronom szuka przejścia przez gwiaździste pustynie, dlatego żeglarz ostatnim tchem napełnia żagle, aby sięgnąć tam, gdzie wzrok nie sięga.”
„Wielka brama”

„Żołnierz nauki jest największym bohaterem. Nie zabija, szuka źródeł życia, chce rozszerzyć świat i wytycza drogi dla tych, co za nim przyjdą ze światem.””
„Awantura o Basię”

„Moje książki wędrują pomiędzy rzesze, niechże przeto grzeją, lecz niech nie straszą i nie burzą naiwnej prostej wiary w serce człowieka.”
„Awantura o Basię”

„Każda książka jest żywym stworzeniem … Każda ma duszę i każda ma serce.”
„Szatan z siódmej klasy”

„Talentu nie można kupić za wszystko złoto świata.”
„Szaleństwa panny Ewy”

„Łatwiej jest nadać kształt granitowej skale niż sercu ludzkiemu.”
„List do ucznia gimnazjum w Zakopanem – wrzesień 1929 r.”

Back to top button

Zdjęcia są własnością PSP 4

Oglądaj na stronie, NIE KOPIUJ !!

All Rights Reserved